We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Η Τ​ρ​α​γ​ω​δ​ί​α π​ο​υ λ​έ​γ​ε​τ​α​ι Ά​ν​θ​ρ​ω​π​ο​ς (I Tragodia pou legete Anthropos​-​The Tragedy called Human)

by Mummrah

/
  • Streaming + Download

    Purchasable with gift card

     

1.
2.
ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ Είμαστε εγκλωβισμένοι σε αόρατα τείχη Που άρρωστα μάθαμε να προστατεύουμε Κι απέξω αποκλεισμένος όποιος δεν ανήκει Σ’ αυτούς που παράγουν με αίμα τον πλούτο Σε πύργους κατοικούν Αυτοί που σηκώσαν τα αόρατα τείχη Μα ζούνε φοβισμένοι Τα τείχη ραγίζουν το τέλος τους βλέπουν Πληρώνουν τη ζωή τους Σε τόνους χρυσό μισθοφόρους, ρουφιάνους Σκληρή πολιορκία Τα τείχη θα πέσουν από τους μέσα Ο χρόνος περιμένει, το πλήρωμα θα ‘ρθει Ο θάνατος έχει αλλάξει στρατόπεδο Θεοί δεν υπάρχουν να σώσουν τη μέρα Τα όρνια ψάχνουν να βρούνε το θύμα Όταν δε θα υπάρχουν αποκλεισμένοι Θα σπάσουν τα τείχη οι εγκλωβισμένοι
3.
Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Αιώνες εξέλιξης και δες που μας έφεραν Να ζούμε σε εικόνες, να τρώμε τις σάρκες μας Ατσάλινα βέλη κι ο ορίζοντας χάνεται οι τύραννοι στέκουν και τα πλήθη σωπαίνουν Το μόνο που μένει στην ιστορία είναι η τραγωδία που λέγεται άνθρωπος Ο γίγαντας στέκεται στο υπέροχο πάλκο του κοιτάζει τον θάνατο και τρίβει τα χέρια του Μα κάτω στις ρίζες, το τσεκούρι χτυπά κι αθέατα πλάσματα κλυδωνίζουν τον θρόνο του Ακόμα ένα χτύπημα κι η ρίζα θα σπάσει μα κάθε φορά το τσεκούρι στομώνει κι οι σκλάβοι του γίγαντα πιάνουν δουλειά η ρίζα φουντώνει, ο θρόνος υψώνεται Το μόνο που μένει στην ιστορία είναι η τραγωδία που λέγεται άνθρωπος Ο γίγαντας στέκεται στο υπέροχο πάλκο του κοιτάζει τον θάνατο και τρίβει τα χέρια του Μα κάτω στις ρίζες, το τσεκούρι χτυπά κι αθέατα πλάσματα κλυδωνίζουν τον θρόνο του Ακόμα ένα χτύπημα κι η ρίζα θα σπάσει μα κάθε φορά το τσεκούρι στομώνει
4.
ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ Θα'ρθουνε μέρες που οι εχθροί μας θα ζητάνε συγχώρεση με δάκρυα στα μάτια, μα δίχως ντροπή για την φρίκη που σπείραν κι εμείς, πώς θα πράξουμε; με οίκτο ή με μίσος; Θα'ρθουνε μέρες που οι γροθιές μας θα υψώσουν περήφανα μαύρες σημαίες θανάτου γι αυτούς μας ζωής για εμάς Νικητές, επιτέλους! σε μια μάχη δίχως αύριο Θα'ρθουνε μέρες που οι ορδές όσων ζήσαν τον θάνατο θα σπάσουν με βία τις αλυσίδες που αιώνες φορούσαν κι εμείς, πως θα πράξουμε; νικητές, επιτέλους! Καλύτερες μέρες στο υπόσχομαι θα'ρθουνε Καλύτερες μέρες στο υπόσχομαι θα'ρθουνε
5.
ΔΑΙΜΟΝΕΣ Η ζωή μας με χρόνο μα δίχως χρώματα Οι μέρες οι νύχτες τα χρόνια μετράνε Σφίγγω τις χούφτες μα μέσα απ’ τα δάκτυλα Τα χέρια πονάνε μα οι μνήμες γλιστράνε Μού είχαν πει πως είμαστε ό,τι κάνουμε Για όσα δεν κάνουμε ούτε κουβέντα Μού είπαν να μη μετανιώνω για τίποτα Να ζω με χαμόγελο μέρα τη μέρα Μα τις νύχτες ξυπνάνε οι δαίμονες Λάθη και πάθη τρυπάν σαν αγκάθι Μα τις νύχτες ξυπνάνε οι δαίμονες Μετανιώνω ξανά και ξανά Μα τις νύχτες ξυπνάνε οι δαίμονες Ο χρόνος αμείλικτος και τρέχω μαζί του Μα τις νύχτες ξυπνάνε οι δαίμονες Όσα τα λάθη μου τόσοι κι αυτοί Τώρα το νιώθω πως είμαι όσα δεν έκανα Και όσα άφησα να με αφήσουν Μα όσο κι αν κλέβω απ’ τη μέρα, μού είναι αδύνατο Να τα ζήσω μια ακόμη φορά και λάθη να σβήσουν
6.
ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΑΜΜΟΣ Να θυμάσαι, για πάντα να θυμάσαι όσα πέρασες, όσα πέρασα όσα σου κλέψανε, όσα στερήθηκες όσα ανέχτηκες όσα αρνήθηκες είναι η μνήμη μας κλειδοκράτορας του χρόνου και οι νίκες μας το αλάτι στις πληγές τους Μην αλλάξεις, μην σε κάνουν να πιστέψεις να θυμάσαι, αυτός ο κόσμος είναι ψεύτικος μαραμένα λουλούδια μας προσφέρουν και νεκρές ψυχές για να δειπνήσουμε είναι η μνήμη μας κλειδοκράτορας του χρόνου και οι νίκες μας το αλάτι στις πληγές τους Το έδαφος εξαφανίζεται κάτω απ΄τα πόδια μας κινούμενη άμμος η λήθη τραβάει σας μαγνήτης
7.
Προσευχές, πληγωμένων στις μάχες του χθες τόσο ψεύτικες, μα αληθινές τόσο μάταιες μα δυνατές σε θεούς που πεθάνανε Χθες,Ήταν ακόμη νωρίς για γιορτές μα το σήμερα κοίτα και δες πως γελάστηκες δίχως να φταις μα στο τέλος σου λέω πως φταις Φταίς, γιατί έδωσες γη και νερό σ'ενα προσκύνημα ,πια, καθαρό στον αφέντη τον πιο φοβερό εθελόδουλος από καιρό Τώρα σέρνεσαι χάμω στην γη ζητιανεύεις για λίγη στοργή στο μυαλό σου ζητάς την φυγή μα το σώμα σου έχει υποταγεί Γυρισμός δεν υπάρχει, δεν υπάρχει! Οσμή χιλιάδων ετών πτωμάτων νεκρών-ζωντανών φωτιές σε βωμούς θυσιών σκιές ανθρώπων σκυφτών Οργή χιλιάδων ετών ψυχών νεκρών-ζωντανών φωτιές στους δρόμους, μπετόν το μίσος δηλώνει παρόν Φυλακές Χτισμένες γι αυτούς που μισούν όσα μας πνίγουνε και μαρτυρούν πως όλα γύρω μας συνηγορούν υπέρ αυτών που το σκήπτρο κρατούν Γυρισμός δεν υπάρχει, δεν υπάρχει! Γκρέμισμα
8.
ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΑ ΚΑΙ ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ Σιδερένια κλουβιά, πώς δεσπόζουν Την πανσέληνο κόβουν μαχαίρι Γυαλί και ατσάλι, αίμα και δάκρυα Γυαλί και ατσάλι, αίμα και δάκρυα Στοιβαγμένες ζωές, διψασμένες Σε τετράγωνες πόλεις, τετράγωνες μέρες Άνθρωποι ίδιοι, κανένα ενδιαφέρον Αχνά περιγράμματα δήθεν μοναδικά Πόσο πονάω Παντού γύρω μου ανδρείκελα Πόσο πονάω Παντού γύρω μου ανδρείκελα Όλοι μέσα τους κλαίνε σαν βρέφη Η μοναξιά τους ενώνει τα βράδια Μα κάθε πρωί φοράνε την μάσκα Χαρούμενη μάσκα ντροπής δημιούργημα Πόσο πονάω Παντού γύρω μου ανδρείκελα Πόσο πονάω Παντού γύρω μου ανδρείκελα Είμαστε αυτή η γενιά που έμαθε να προσκυνά Την υψηλή τεχνολογία, την σύγχρονη σκλαβιά Είμαστε αυτή η γενιά που έμαθε να αποζητά Την άνεση, την καριέρα, τα γρήγορα λεφτά Πόσο πονάω Παντού γύρω μου ανδρείκελα Πόσο πονάω Γύρω μου ανδρείκελα και μαριονέτες
9.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ Πόσες σφαλιάρες θα πρέπει να φας Μέχρι να αρπάξεις το χέρι που υψώνεται Πόση ντροπή από τις προσβολές τους Μέχρι να κόψεις τη γλώσσα που φτύνει εντολές Πόσο θα κλείνεις τα μάτια στον ήλιο Πόσο το βλέμμα θα πέφτει στο χώμα Χιλιάδες όνειρα γίνανε ερείπια Γιατί κανείς σαν και σένα δεν ύψωσε μπόι Αυτό δε νοείται ζωή Υπάρχει μέλλον στο τέλος του δρόμου Κάτω απ’ την άσφαλτο υπάρχει νερό Μα με τα μάτια κλειστά και τα αφτιά βουλωμένα Δε βρίσκεις το δρόμο ούτε καν στο παρόν Καθισμένος γλυκά κι αναπαύεσαι Η πολυθρόνα σφιχτά σ’ αγκαλιάζει Κι απέναντί σου το κουτί με τα χρώματα Ξερνάει βόθρους και σ’ αναγουλιάζει Φόβος, πόνος, πόλεμος, τρόμος, Υποταγή-γαμημένη σιωπή Αυτό δε μπορεί να νοείται ζωή. Υδάτινοι τάφοι, ανθρώπινα πάθη Μολύβι στη σάρκα-φυγή με μια βάρκα Αυτό δε μπορεί να νοείται ζωή

about

"Η Τραγωδία που λέγεται Άνθρωπος" είναι η δεύτερη κυκλοφορία των Mummrah. Ηχογραφήθηκε το καλοκαίρι του 2015 αλλά βγαίνει στο φως κάτι λιγότερο από έναν χρόνο αργότερα .Ακολουθεί την πρώτη ηχογραφημένη προσπάθεια της μπάντας, το ντεμο-cd του 2014.


"I Tragodia pou legete anthropos(the tragedy called human)" is the second release of Mummrah. Recorded in the summer of 2015, released less than a year later, it follows the bands first attemp demo album of 2014

Support the DIY scene

credits

released July 9, 2016

Recorded and Mixed by Maria Zariko, Mastering by Georgie Boy, Artwork by Lost/Obligue Orbit, special thnx to Hrwas for all the setup of the artwork

license

tags

about

Mummrah Thessaloniki, Greece

DIY Hardcore/neocrust band from Thessaloniki Greece

contact / help

Contact Mummrah

Streaming and
Download help

Report this album or account

If you like Mummrah, you may also like: